Felieton Jerzego Budnika. "Rozliczenie po stronie opozycji"

Stara jak świat prawda głosi, że zwycięstwo ma wielu ojców, natomiast porażka jest sierotą. Ci pierwsi sami chwalą się swoimi zasługami, oczekując na aplauz i profity. Do porażki nikt się nie przyznaje. Regułą jest, że już nazajutrz po wyborach zaczyna się szukanie kozła ofiarnego, bo na kogoś trzeba zwalić winę za niepowodzenie. Teraz też tak będzie.

Platformę Obywatelską, największe ugrupowanie opozycyjne, też czekają wewnątrzpartyjne rozliczenia, bo jakby na to nie patrzeć, to już jej szósta z rzędu porażka wyborcza. Jeżeli Platforma chce tę fatalną serię przerwać, musi na nowo zdefiniować swoje cele, a także zmienić profil ideowy i strategię. Bo w obecnej formule centro-lewicowej jest skazana na kolejne porażki i stopniową marginalizację. Trzaskowski, który moim zdaniem bardziej to rozumie niż przewodniczący PO Borys Budka, już kilka dni po wyborach zaczął głosić potrzebę „kompletnego przemeblowania Platformy”, a jeden z czołowych polityków tej partii, w wypowiedzi dla portalu Onet.pl przyznał, że „dziś jest jasne, że bez silnej, konserwatywnej odnogi nie da się wygrać wyborów w Polsce”.

Dla jasności, wynik, który osiągnął Rafał Trzaskowski w drugiej turze wyborów, absolutnie nie przynosi mu wstydu. To nie była żadna klęska, jak próbuje się mu wmawiać. Przegrał honorowo, o przysłowiowy włos. Do znudzenia będę przypominał, że swoją kampanię prowadził niespełna dwa miesiące, miał na nią dużo mniejsze środki niż jego główny konkurent, bo znaczną część limitu przypadającego na kandydata PO wykorzystano na kampanię Małgorzaty Kidawy-Błońskiej, a do tego zaczynał od zaledwie kilkunastoprocentowego poparcia. A mimo to, tak niewiele brakowało, by wygrał. O tym, że przyszło mu zmierzyć się z potężną machiną państwa, zaangażowaną w kampanię Dudy i atakującymi go bez opamiętania mediami publicznymi, już pisałem. Nikt mnie nie przekona, że nie miało to wpływu na wynik drugiej tury. Miało i to zasadniczy. Trzeba jednak mieć świadomość, że wynik Trzaskowskiego, nie odzwierciedla obecnego poparcia Platformy Obywatelskiej, albo jak kto woli Koalicji Obywatelskiej. Druga tura, o czym też już pisałem, rządzi się zupełnie innymi prawami. W pierwszej turze każdy wyborca mógł zagłosować zgodnie z własnymi poglądami i sympatiami partyjnymi. I dlatego jej wyniki są najbardziej miarodajnym sprawdzaniem poparcia partyjnego. W drugiej turze, na Trzaskowskiego zagłosowali nie tylko zwolennicy PO, ale także ci, którzy mają do niej mniej lub bardziej krytyczny stosunek, ale zagryźli zęby i zrobili to w imię wyższych racji, bo za najważniejsze uznali zmianę na stanowisku prezydenta. Te 10 mln wyborców, którzy na Trzaskowskiego zagłosowali, to więcej niż elektorat Platformy. Nie zmienia to faktu, że jest on dziś jej największym atutem i kapitałem .

Nie uważam, że Trzaskowski przegrał, bo w jego kampanię przed drugą turą nie zaangażowali się Szymon Hołownia, Władysław Kosiniak-Kamysz i Robert Biedroń. A co by to dało ? Nie ma tu żadnego automatyzmu. Apele o poparcie kandydata, którego poglądy są trudne do zaakceptowania, są na ogół bezskuteczne. Poza tym z góry było wiadomo, że każdy z wyżej wymienionej trójki myśli już o sobie. Zaczęły się chłodne kalkulacje, co się bardziej opłaca. Hołownia myślami był już przy ruchu obywatelskim „Polska 2050”, z którym chce zaistnieć w polskiej polityce, a dwaj pozostali, najwięksi przegrani tych wyborów, usunęli się w cień, by ratować resztki swojej twarzy.