Hubert Skrzypczak z Wejherowa w 1968 roku zdobył brązowy medal Igrzysk Olimpijskich w Meksyku w boksie

Zapewne sportowa część mieszkańców Wejherowa z niecierpliwością oczekuje XXXII Letnich Igrzysk Olimpijskich w Tokio, które odbędą się w tegoroczne lato. W gronie reprezentantów biało-czerwonych znajduje się wejherowianin Marcin Chabowski. Naszemu lekkoatlecie będziemy mogli dopingować przed ekranami telewizorów podczas jego zmagań z maratonem.

- Zrobię wszystko, aby godnie zaprezentować nasze miasto podczas olimpiady i mam nadzieję, że wynik jaki osiągnę podczas igrzysk olimpijskich w Tokio przyniesie satysfakcję mieszkańcom Wejherowa. Trenowałem w różnych klubach, ale zawsze podkreślam że jestem z Wejherowa – powiedział podczas otrzymania finansowego wsparcia od powiatu wejherowskiego i miasta na przygotowania do IO Marcin Chabowski.

Najwybitniejszy polski pięściarz w wadze papierowej

O tym jak pójdzie wejherowskiemu maratończykowi w Japonii, przekonamy się już niebawem. Póki co olimpijskim medalem wśród wejherowian może pochwalić się jedynie Hubert Skrzypczak.

Na świat przyszedł 29 września 1943 roku. Urodził się w Wejherowie i tutaj mieszka. Swoją sportową karierę Skrzypczak zaczynał w Gryfie Wejherowo. W III lidze wygrywał walkę za walką i jego umiejętnościami zainteresował wówczas jeden z polskich międzynarodowych sędziów.

- Sędzia Skrzekliński powiedział, że pomoże mi dostać się do Zawiszy Bydgoszcz, która wtedy była w II lidze. To był czas obowiązkowej służby wojskowej. A to był wojskowy klub. Odpowiedziałem, że jeżeli mam sobie poprawić warunki, to czemu nie. Początkowo prezes Zawiszy nie był mną zainteresowany, bo na koncie miałem tylko 12 walk w III lidze, ale sędziemu udało się go przekonać - wspomina pan Hubert.

Czas pokazał, że Zawisza nie żałowała tej decyzji. W 1965 roku Skrzypczak zdobył swój pierwszy medal mistrzostw Polski. W finale przegrał z Arturem Olechem (w swojej karierze zdobył m.in. dwa srebrne medale IO w 1964 i 1968 roku w wadze muszej). Wejherowianin jeszcze 4-krotnie wywalczył wicemistrzostwo kraju: w 1966 przegrał z Arturem Olechem, w 1968 i 1969 z Jerzym Wichmanem, a w 1971 z Leszkiem Błażyńskim. Z kolei ze złotego medalu MP cieszył się w 1970 roku.

Wejherowianin w swoim dorobku może też pochwalić się "krążkami" Mistrzostw Europy w wadze muszej. W 1965 roku w Berlinie wywalczył srebro, a dwa lata później w Rzymie stanął na najwyższym stopniu podium.

Powołanie na IO w Meksyku

Jego osiągnięcia były zauważalne i docenianie przez sztab szkoleniowy. Nic więc dziwnego, że otrzymał powołanie na Igrzyska Olimpijskie w Meksyku w 1968 roku.

- Chciałem pojechać na igrzyska, bo to marzenie każdego sportowca i jeszcze coś na nich osiągnąć - mówi pan Hubert.

Ponad 5,5 tys. sportowców walczyło o medale

Podczas IO w kraju Ameryki Północnej wystartowało 5516 zawodników. O medale sportowcy rywalizowali w 20 dyscyplin w 172 konkurencjach, takich jak: boks (11 konkurencji), gimnastyka (14), hokej na trawie (1), jeździectwo (6), kajakarstwo (7), kolarstwo (7), koszykówka (1), lekkoatletyka (36), pięciobój nowoczesny (2), piłka nożna (1), piłka siatkowa (2), piłka wodna (1), pływanie (29), podnoszenie ciężarów (7), skoki do wody (4), strzelectwo (7), szermierka (8), wioślarstwo (7), zapasy (16) oraz żeglarstwo (5) (dane ze strony olimpijski.pl).

- Pierwszy raz w Meksyku byłem rok przed igrzyskami. Pojechaliśmy, aby się zaaklimatyzować. Meksyk jest położony 2200 m n.p.m. Powietrze jest tam rozrzedzone. Trzeba było się przyzwyczaić - wspomina Hubert Skrzypczak.

Trener Feliks Stamm zdecydował, że wejherowianin będzie walczył w wadze papierowej. W wadze muszej wystartował m.in. Artur Olech.

- Z tej olimpiady nic nie miałem - śmieje się po latach pan Hubert. - Podczas igrzysk musiałem zrzucić 6 kg do wagi papierowej. Siedziałem w saunie albo wannie. Było wiele straganów olimpijskich. Do picia co dusza zapragnie, a ja nie mogłem pić, bo musiałem utrzymać wagę, czyli 48 kg.

W Meksyku stoczył cztery walki. Pierwsze trzy wygrał, a w półfinale wejherowianin musiał uznać wyższość Koreańczyka Jee Yong-ju i ostatecznie cieszył się z brązowego medalu.

- Przegrałem stosunkiem punktów 2:3. Trzech sędziów dało remis ze wskazaniem na Koreańczyka - wspomina były już pięściarz.

Hubert Skrzypczak w karierze stoczył 243 oficjalnych walk, z czego 208 wygrał, 3 zremisował i 32 przegrał. Przez miesięcznik „Boks” został uznany najwybitniejszym polskim pięściarzem w wadze papierowej w historii.

Trenował przyszłych bokserów

Z doświadczenia sportowego pana Huberta skorzystał WKB Gryf Wejherowo. Skrzypczak trenował młodych adeptów pięściarstwa. Swoje pierwsze kroki bokserskie m.in. pod jego skrzydłami stawiał Konrad Kaczmarkiewicz, który ma za sobą już dwie walki bokserskie w zawodowym ringu. Pierwszą stoczył 4 grudnia 2020 roku w Łodzi podczas gali Knockout Boxing Night Extra, a drugą 10 kwietnia 2021 roku podczas gali „Challenger’s Boxing Night by GIA Promiotions” Obie walki wygrał.

- Trener Hubert przede wszystkim zaszczepił we mnie miłość do tego sportu. Do tej pory mam kontakt z panem Hubertem, z czego bardzo się cieszę. U niego było fajne to, że wszedł ze mną w taką relację, jakby to był mój drugi dziadek. Mogłem z nim porozmawiać o wszystkim. O wszystkich problemach, o tym co działo się na treningach i w domu. Uważam, to bardzo za cenną lekcję. Gdybym mógł wybrać sobie inny początek kariery, to na pewno tego bym nie zmienił. Uważam, że zrobił ze mną fajną pracę. Przede wszystkim psychologiczną - wspominał w wywiadzie dla naszej redakcji Kaczmarkiewicz.

Co pan Hubert porabia dzisiaj jako blisko 78-latek?Jest nadal aktywny, nie znosi stagnacji. Jego dewizą życiową jest ruch.