Rumia obchodzi 67. urodziny. Tak wyglądała droga do nadania praw miejskich| ZDJĘCIA

[prycisk_galeria]

Rumia już od 67 lat jest pełnoprawnym miastem. Wraz z Wejherowem oraz Redą tworzy aglomerację zwaną Małym Trójmiastem Kaszubskim. Prawa miejskie Rumia otrzymała dokładnie 7 października 1954 roku. Wówczas objęła swoim zasięgiem osady: tzw. Starą Rumię, Zagórze, Janowo, Białą Rzekę oraz Szmeltę.

Zanim do tego doszło w dokumentach przedwojennych Rumi wspominana była jako gmina wiejska o charakterze miejskim. Wówczas, w latach 30 XX w., Rumia uznawana była jako przyszłą dzielnicę Gdyni – rozwijała się jako satelickie wobec miasta osiedle robotnicze. Mieszkańcy Rumi otrzymywali stamtąd wodę oraz prąd, realizacja planów budowlanych była możliwa po uzyskaniu zgody Urzędu Budowlanego w Gdyni. Duża część ludności zamieszkującej Rumię zatrudniona była właśnie w Gdyni.

Po zakończeniu II wojny światowej Gdynia straciła pozycję czołowego miasta na pomorzu, co miało wpływ na przyszłość Rumi.

Przekonanie, że połączenie gminy Rumia-Zagórze. Z Gdynią byłoby korzystne funkcjonowało jeszcze przez wiele lat po wojnie. 24 listopada 1951 r. przegłosowano chęć wystąpienia do Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej z wnioskiem o przyłączenie do Gdyni, z czym wiązano szanse kulturalne czy gospodarcze. Ostatecznie na przyłączenie Rumi do Gdyni zgody nie wyraziło Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Gdańsku. Sugerowano, że gmina Rumia-Zagórze posiada warunki do otrzymania „ustroju miejskiego”, w związku z czym władze mogą wystąpić o przyznanie praw miejskich, co ostatecznie nastąpiło w roku 1954.

W przeciągu 18 lat od otrzymania praw miejskich, 27 marca 1972 roku, władze Rumi zatwierdziły projekt herbu. Jego autorami byli Anna Szulc i Józef Pokrywka z Gdyni. Projekt przedstawiał herb składający się z zębatego półkola, litery „R” oraz kwiatu kaszubskiego.

Rozwój przestrzenny Rumi, szczególnie w kwestii mieszkaniowej, dynamicznie postępował od połowy lat 50. Parcelacja byłego lotniska dokonana w 1956 pozwoliła na uzyskanie ponad 500 działek budowlanych, a co za tym idzie nastąpił gwałtowny wzrost wydawanych zezwoleń na budowę domów. W ciągu dwóch ilość działek zwiększyła się o 218.

W roku 1956 ustalono nazwy miejskich ulic. Główna otrzymała nazwę Bieruta. W rejonie ulic Aleksandra Zawadzkiego i Henryka Dąbrowskiego oraz ulicy Żwirki i Wigury powstały zespoły dużych bloków mieszkalnych. Do lat ‘70 powstało 457 mieszkań. Wydarzenie spektakularne stanowiło zbudowanie trzech wysokościowców w rejonie dworca PKP w latach 1971 – 1973. Wydarzeniem otwierającym nowy etap rozwoju miasta było powołanie do życia Spółdzielni Mieszkaniowej „Janowo" w 1979 roku.

Wraz z biegiem lat koncepcje dotyczące połączenia Rumi i Gdyni traciła swoją popularność. Obecnie Rumia jest autonomicznym miastem, które według danych za rok 2019 zamieszkuje 46 943 osób.

oprac. na podst. materiału D. Rybackiego "Powojenna Rumia – samodzielne miasto czy dzielnica Gdyni?" oraz publikacji S. Bykowskiej pt. "Historia Rumi"